Το άλμα πέρα από τη μοίρα*

Αν δεχτώ πως το περιέχον
καθορίζει το περιεχόμενο, και το αντίστροφο,
όσο και αν αυτή η συνθήκη
γίνεται ασαφής και διάτρητη
μέσα από τα σύννεφα της απροσδιοριστίας
και τη δυναμική του χάους,
όσο και αν ως άλλος αγγειοπλάστης
δίνω ουσία και μορφή
στα κεραμικά του χωροχρόνου,
το τελευταίο άγγιγμα θα το ‘χει
πάντα η μοίρα της διαλεκτικής˙
μια ευνοϊκή αιχμαλωσία
στους ιστούς της στατιστικής.
Θα ‘μαι ανόητος, πρωτόγονος,
τρελός και αλαζόνας αν
τολμήσω το άλμα πέρα από τη μοίρα;
Και ποιος τάχα θα ξεπλύνει με τα δάκρυά του
το άυλο πτώμα μου;
Γιατί τούτο είναι το τίμημα˙
αυτή η θυσία δίνει πνοή
στους ανέμους για το ταξίδι
στις χώρες πέρα από τη μοίρα.
Ο εαυτός που διασπάται σε
μια έκρηξη μεταστοιχείωσης και επανακαθορισμού
του εγώ και του άλλου.
Η ερεβώδης συντέλεια,
η τρομερή πρώτη αυγή ενός άστρου.

24/3/2015

* (μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω τι ήθελε να πει ο γράφων, αλλά τελικά τα κατάφερα και γενικά συμφωνώ μαζί του)

The leap beyond fate*

If I accept that the container
determines the content, and vice versa,
no matter how much this condition
becomes unclear and pierced
through the clouds of uncertainty
and the dynamics of chaos,
even if like a potter
I give essence and form
to the ceramics of spacetime,
the last touch shall always
be given by the fate of dialectics˙
a comfortable captivity
in the webs of statistics.
Would I be foolish, primitive,
crazy and arrogant if I
dared the leap beyond fate?
And who would wash with their tears
my immaterial corpse?
Because this is the price˙
this is the sacrifice which gives breath
to the winds of the journey
to the lands beyond fate.
The self that fissions in
an explosion of transmutation and redefining
of the ego and the other.
The ereboid doom
the terrible very first dawn of a star.

24/3/2015

* (it took me some time to understand what the author meant, but finally I did it and in general I concur)