Η αλήθεια της μνήμης

Επεισόδιο τρίτο νοητικού δέους

Κοιτάζοντας την εικόνα είδα αυτή τη λεπτομέρεια.
Την είδα όντως; Βλέπω ξανά.
Και όσα θυμάμαι, τα έζησα όντως;
Δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω
για να πάρω την επιβεβαίωση.
Μπορώ να βρω στοιχεία ή να ρωτήσω άλλους.
Και αν η μνήμη είναι δημιούργημα
της στιγμής, πώς να πω ότι
αυτό που έμαθα πριν ένα λεπτό όντως το έμαθα;
Πιστεύω ότι υπάρχει ό,τι υπάρχει
με βάση τις αισθήσεις μου
και η μνήμη μου είναι μια αποτύπωση
της αλληλεπίδρασής μου με ό,τι
υπάρχει για εμένα,
η σκέψη μου μια αφήγηση.
Δεν έχω καμία ένδειξη για την
ισχύ της πρωταρχικής μου ανησυχίας,
αλλά ακόμη και αν ισχύει χωρίς να το ξέρω
μπορώ να πορευτώ μόνο με όσα αισθάνομαι.
Και αυτό θα κάνω.

13/2/2016

Truth of memory
Episode third of noetic awe

While watching the picture I saw this detail.
Did I really see it? I look again.
And everything that I remember, have I really lived it?
I cannot turn back time
to have this confirmation.
I can find clues or ask others.
And what if memory is a construct
of the moment, how could I say that
I have indeed learned what I learned a minute ago?
I believe that what exists exists
based on my senses
and my memory is an imprint
of my interaction with
whatever exists for me,
my thought a narrative.
I have no indication about
the validity of my primary concern,
but even if it is valid without me knowing it
I can go on only with all which I can sense.
And that is what I shall do.

13/2/2016