We, who haven’t yet given up the dreams

It is us,

our skin a canvas

with all the colours of the dreams

that we haven’t given up.

The embracing during the sunset,

the ecstasis of eros,

the hands kept together in the human circle,

the running on the streets

and the streetfights

to save the music

of the hearts that still beat humanely,

the building of the temples

with the stones of noesis and memory.

We haven’t abandoned them

for the spectacle,

for the strident voices

crying for emptiness,

for the diplomas on the walls

and the fast cars,

the full pockets,

the obsessive ejaculations,

the endless days and nights of noise

and photographs for the eyes of the others.

We haven’t abandoned them

to join the dead

even if their coldness is always just a step away

devouring our flame,

delightfully demanding us to burn out inside it.

And when in the end we will inevitably freeze,

we will have firstly lit other flames,

so that the dead will never boast

that they took us with them.

Their flesh will be burning

to make space

for the dreams to come alive.

20/11/2016

 

 

 

Εμείς, που δεν παρατήσαμε ακόμη τα όνειρα

 

Εμείς είμαστε,

το δέρμα μας πανί

με όλα τα χρώματα των ονείρων,

που δεν παρατήσαμε

την αγκαλιά στο ηλιοβασίλεμα,

την έκσταση του έρωτα,

τα πιασμένα χέρια στον ανθρώπινο κύκλο,

το τρέξιμο στους δρόμους

και τις οδομαχίες

για να σώσουμε τη μουσική

των καρδιών που χτυπούν ακόμη ανθρώπινα,

το χτίσιμο των ναών

με τις πέτρες της νόησης και της μνημοσύνης.

Δεν τα αφήσαμε,

για το θέαμα,

τις στριγκές φωνές

που κραυγάζουν το κενό,

για τα πτυχία στους τοίχους

και τα γρήγορα αμάξια,

τις γεμάτες τσέπες,

τις εμμονικές εκσπερματίσεις,

τις ατέρμονες μέρες και νύχτες του θορύβου

και τις φωτογραφίες για τα μάτια των άλλων.

Δεν τα αφήσαμε

για να πάμε με τους νεκρούς

και ας είναι πάντα μόλις ένα βήμα μακριά

η παγωνιά τους να καταπίνει τη φλόγα μας,

ηδονικά κελεύοντας να σβήσουμε μέσα της.

Και όταν στο τέλος αναπόδραστα παγώσουμε,

πρώτα θα ‘χουμε ανάψει άλλες φλόγες,

οι νεκροί ποτέ να μην καυχηθούν

πως μας πήραν μαζί τους,

οι σάρκες τους θα καίγονται

για να ανοίγει ο τόπος

να ζωντανεύουν τα όνειρα.

20/11/2016